Historia lubi się powtarzać. Zwłaszcza tu - w Sulejówku. To miejsce większości kojarzy się z... historią, Józefem Piłsudskim i polską drogą do niepodległości. Zaś miłośnikom poezji na myśl przychodzi również największy w Polsce konkurs literacki wiersza klasycznego "O Buławę Marszałka". Nasz polonista - Łukasz Wilczkowski w tegorocznej edycji został w nim podwójnie wyróżniony w kategoriach wiersza miłosnego i dowolnego. To jego czwarta i piąta nagroda w tym konkursie oraz kolejna w ostatnim czasie.
To w Sulejówku Łukasz Wilczkowski był nagradzany już pięciokrotnie - dwukrotnie wygrywał i trzy razy został wyróżniony. W ostatnim czasie również na jego konto powędrowały inne sukcesy o randze ogólnopolskiej - III miejsce w konkursie "W Dolinie Popradu" w Starym Sączu za zestaw wierszy o tematyce górskiej oraz wyróżnienie za zestaw wierszy o tematyce edukacyjnej w "Pedeutologicznej Wiośnie Poezji" zorganizowanej przez Akademię Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie. Nagrodzone wiersze znalazły się w pokonkursowych almanachach poetyckich i czasopismach tematycznych.
Sulejówek to miejsce wyjątkowe na poetyckiej mapie. To tu ze szczególną dbałością podchodzi się do tradycyjnej formy wiersza, która od wieków zachwyca swoją harmonią, rytmiką i ponadczasowym pięknem. Urok wiersza klasycznego tkwi w jego uporządkowanej strukturze – precyzyjnie dobranym rymie oraz bogatej metaforyce. Dzięki temu wiersze te potrafią oddać najgłębsze emocje i myśli w sposób niezwykle sugestywny, jednocześnie zachowując estetyczną elegancję.
Warto wciąż tworzyć wiersze, nie tylko klasyczne, ponieważ pozwalają one pielęgnować język, rozwijać wyobraźnię i przypominać o znaczeniu sztuki w codziennym życiu. To także sposób na oddanie hołdu tradycji literackiej i połączenie jej z indywidualnym spojrzeniem twórcy.
Łukasz Wilczkowski na co dzień opowiada uczniom o Mickiewiczu, analizuje z nimi kunszt Kochanowskiego czy Norwida i tłumaczy, jak działa metafora. Od czasu do czasu sam zmaga się z poetycką materią. I podkreśla: Każdy może spróbować opisać świat i siebie w języku, który wszyscy znamy, a tak wiele bogactwa nieodkrytego wciąż posiada.