Życiorys gen. Tadeusza Buka

Generał broni Tadeusz Buk urodził się 9 sierpnia 1960 r. (w dokumentach 15 grudnia 1960 r.) i wychowywał w Mójczy. Uczęszczał do Szkoły Podstawowej w rodzinnej miejscowości w latach 1967-1975.

Ukończył VI LO im. J.Słowackiego w Kielcach, (sam o sobie mówił, że jest prostym chłopakiem z Kielecczyzny). Był żonaty i miał troje dzieci.

Oficerskie szlify Tadeusz Buk zdobył w 1984 roku po ukończeniu Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Pancernych w Poznaniu. Służbę rozpoczął w 29. Pułku Czołgów Średnich w Żaganiu. W jednostce służył do 1991r. Obejmował kolejno stanowiska dowódcy plutonu, dowódcy kompanii, szefa sztabu batalionu czołgów. W roku 1993 ukończył Akademię Obrony Narodowej i objął stanowisko zastępcy dowódcy 10. Batalionu 6. Brygady Desantowo-Szturmowej w Krakowie. Następnie w roku 1993 został wyznaczony na stanowisko szefa sztabu – zastępcy dowódcyw 18. Batalionie Desantowo-Szturmowym. W roku 1994 przybył do Dowództwa 6. Brygady Desantowo-Szturmowej na stanowisko Szefa Wydziału Operacyjnego.
W 1995 roku ukończył kurs dla dowódców pułków w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie a następnie w Nowym Glinniku zaczął tworzyć 2. Pułk Kawalerii Powietrznej. W latach 1995-1998 pełnił służbę w Tomaszowie Mazowieckim.
W czerwcu 1998 roku rozpoczął podyplomowe studia dowódczo-sztabowe w Leavenworth w USA. 12 marca 1999 roku to właśnie ówczesny major Buk dokonał podniesienia polskiej flagi podczas uroczystości przystąpienia Polski do Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego NATO w audytorium Biblioteki Harry'ego Trumana w Independence w stanie Missouri.
W 1999 roku objął stanowisko dowódcy 25. Brygady Kawalerii Powietrznej. W latach 2000-2001 szkolił się w Joint Forces Staff College, National Defense University w Norfolk (USA), a w 2002 roku ukończył studia operacyjno-strategiczne w Akademii Obrony Narodowej i został dowódcą 34. Brygady Kawalerii Pancernej w Żaganiu.
W sierpniu 2004 roku został awansowany do stopnia generała brygady, a następnie wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy IV zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku. Po powrocie z misji w 2005 roku wyznaczony został do pełnienia obowiązków zastępcy dyrektora Centrum Szkolenia Sił Połączonych NATO w Bydgoszczy.
W styczniu 2007 roku skierowany został do Afganistanu. Był zastępcą dowódcy Połączonego Dowództwa do spraw Budowania Afgańskiego Systemu Bezpieczeństwa. Po powrocie objął dowództwo 1. Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Tadeusza Kościuszki.
W lipcu 2007 roku Tadeusz Buk został awansowany do stopnia generała dywizji i wyznaczony na stanowisko dowódcy IX zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku. Dowodząc Wielonarodową Dywizja Centrum -Południe dokonał zmiany taktyki działania.
15 września 2009 roku prezydent RP Lech Kaczyński wyznaczył Tadeusza Buka na stanowisko dowódcy Wojsk Lądowych.
Gen. Buk był humanistą i wybitną postacią z wieloma pasjami. Doskonale znał język angielski i łacinę, interesował się greką. Był dobrym tenisistą, jeździł konno i biegał. Był też świetnym myśliwym. Zginął 10 kwietnia 2010 roku w katastrofie polskiego samolotu prezydenckiego TU-154M pod Smoleńskiem.
16 kwietnia 2010 roku został pośmiertnie awansowany do stopnia generała broni. Gen. Tadeusz Buk został pochowany 17 kwietnia 2010 roku na Cmentarzu Komunalnym w Spale.

Odznaczenia:
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2010r, pośmiertnie)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Komandorski Orderu Krzyża Wojskowego
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny"
• Srebrny Medal "Za zasługi dla obronności kraju"
• National Defense Service Medal (USA)
• Medal Pamiątkowy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w Iraku

Gen. broni Waldemar Skrzypczak mówił o nim – "Diament wśród generałów". Uważany był za oficera kompletnego, obdarzonego talentem żołnierskim. Generał Tadeusz Buk swoim życiem i działalnością zasłużył na miano wielkiego patrioty.