Język angielski uważany jest za uniwersalny. Łączy on narody zamieszkujące najróżniejsze zakątki świata. Z kolei język niemiecki nie znajduje się na liście najczęściej używanych, ale jest ojczystym dla ponad 130 milionów ludzi. Co jeszcze warto wiedzieć o krajach anglojęzycznych i niemieckojęzycznych? Z tym pytaniem zmierzyli się uczniowie z gminy Daleszyce, którzy zawitali do gościnnego Sukowa, aby wziąć udział w tematycznym konkursie. Finalnie najlepszy okazał się uczeń naszej szkoły - Alan Mrozik, któremu serdecznie gratulujemy sukcesu i rozległej wiedzy w tej dziedzinie.

Czy wiesz, gdzie leży malownicza, górzysta włoska prowincja Południowy Tyrol? Albo z czego słynie przytulny Lichtenstein, jedno z najmniejszych państw świata? Albo komu angielszczyzna zawdzięcza przynajmniej tysiąc nowych słów? Albo gdzie znajduje się tajemny krąg Stonehenge lub gdzie szukać filmowego Hobbitonu?

Pytania konkursowe dotykały wielu dziedzin życia: historii, kultury, geografii, tradycji... Tylko osoby posiadające rozległą wiedzę mogły wyjść z krzyżowego ognia pytań z podniesionym czołem. Mistrzem w I Gminnym Konkursie Wiedzy o Krajach Anglojęzycznych oraz Niemieckojęzycznych został Alan Mrozik. 2. lokatę zajął Wiktor Pakuła ze Szkoły Podstawowej w Sierakowie, zaś na najniższym stopniu podium zmagania ukończyły ex aequo Zuzanna Błaszczyk z Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Daleszycach oraz Maja Szyba ze Szkoły Podstawowej im. Partyzantów Armii Krajowej Ziemi Kieleckiej w Sukowie.

W konkursie wzięli udział uczniowie reprezentujący siedem placówek oświatowych z terenu naszej gminy: Zespół Szkolno–Przedszkolny w Daleszycach, Szkołę Podstawową im. Kornela Makuszyńskiego w Niestachowie, Szkołę Podstawową im. Edmunda Niziurskiego w Słopcu, Szkołę Podstawową w Sierakowie, Szkołę Podstawową w Szczecnie. W szranki stanęli również gospodarze zmagań ze Szkoły Podstawowej im. Partyzantów Armii Krajowej Ziemi Kieleckiej w Sukowie. W tym gronie nie mogło zabraknąć także naszej drużyny w składzie: Alan Mrozik, Aleksandra Matałowska i Emilia Trzpiot, których do konkursu przygotowała nauczycielka języka angielskiego Monika Kuśmierczyk.

Celem konkursu jest poszerzanie wiedzy uczniów na temat krajów anglojęzycznych i niemieckojęzycznych, ze szczególnym uwzględnieniem informacji dotyczących położenia geograficznego, kultury, zwyczajów, zabytków i faktów historycznych.

Wiosna to czas, kiedy wszystko budzi się do życia. To też dobry moment na podjęcie działań związanych z aktywnością fizyczną i budowaniem prozdrowotnych nawyków. W Szkole Podstawowej w Mójczy wiosnę przywitaliśmy w doborowym towarzystwie. Tego dnia warsztaty sportowe dla naszych uczniów poprowadzili Tamara Semeniuk - mistrzyni świata w korfballu plażowym oraz Maks Płuciennik - jeden z najlepszych zawodników w Polsce w jeździe wyczynowej na BMX-ie. Spotkaniu towarzyszyło przesłanie, że sport niejedno ma imię, warto się rozwijać i odkrywać nowe horyzonty. Z korzyścią dla siebie. Kto wie, może i w gronie naszych uczniów są przyszli mistrzowie sportu.

Na spotkanie z Tamarą Semeniuk i Maksem Płuciennikiem nasi wychowankowie czekali od dawna, a dokładnie od czasu ogłoszenia wyniku największego konkursu sportowego dla uczniów w Polsce. Wydarzenie to zorganizowane zostało w ramach Programu „Pho3nix Active School”. Spośród przeszło 1000 zgłoszeń, wybrano 100 zwycięskich. Nasz film, pokazujący słuszność powiedzenia: "W zdrowym ciele, zdrowy duch", został doceniony przez ekspertów, a nagrodą były warsztaty poprowadzone przez mistrzów sportu.

Celem spotkania było zapoznanie uczniów z mnogością dyscyplin sportowych i pomoc w odkryciu, która może odpowiadać ich predyspozycjom. Podczas warsztatów każde dziecko dostało specjalną akredytację, na której zapisywane były wyniki czterech testów sprawnościowych: skoczności, siły, wytrzymałości oraz zwinności. Dzięki temu uczniowie mogli poznać swoje mocne strony. Zmaganiom towarzyszyła wesoła i serdeczna atmosfera. Była wspólna rozgrzewka z elementami tańca oraz trening korfballu. Każdy mógł spróbować swoich sił, bo w sporcie nie są najważniejsze medale, ale satysfakcja z tego, co się robi oraz troska o własne zdrowie.

Uczniowie wzięli również udział w prelekcji na temat uprawianych przez niezwykłych gości dyscyplin sportu. Tamara Semeniuk zaprezentowała przy tej okazji pamiątki związane z występami w reprezentacji Polski oraz liczne medale zdobywane nie tylko w korfballu. Maks Płuciennik porwał publiczność pokazem jazdy wyczynowej na BMX-ie. Emocje sięgały zenitu, gdy widowiskowe skoki wykonywał nad leżącymi na parkiecie uczniami, nauczycielami, a nawet... dyrektorem szkoły.

Wszyscy z każdej z prób wyszli z uśmiechami od ucha do ucha oraz z przekonaniem, że uprawianie sportu to najlepsze panaceum na bolączkę współczesności - wszechobecne ekrany, przed którymi młodzi ludzie z ochotą przesiadują. Zatem, czas wstać z fotela i rozruszać ciało. Wystarczy chcieć.

Im więcej wiemy, tym czujemy się bezpieczniej. Takie stwierdzenie doskonale pasuje do Ogólnopolskiego Turnieju Wiedzy Pożarniczej. 21 marca w Miejsko-Gminnym Ośrodku Kultury w Daleszycach odbyły się gminne eliminacje tego konkursu. Na duże brawa zasłużyli nasi uczniowie, którzy zdominowali rywalizację. W kategorii młodszej najlepszy okazał się Szymon Rak, a tuż za nim uplasował się Franciszek Sarek. Z kolei w gronie starszych uczniów 3. lokatę wywalczył Alan Mrozik. Wszystkim serdecznie gratulujemy i życzymy kolejnych sukcesów.

Marzec to czas, w którym corocznie rozpoczyna się tradycyjny Ogólnopolski Turniej Wiedzy Pożarniczej przebiegający pod hasłem: "Młodzież Zapobiega Pożarom". Konkurs cieszy się niesłabnącym zainteresowaniem dzieci i młodzieży. Akcja ma na celu popularyzowanie przepisów i kształtowanie umiejętności w zakresie ochrony ludności, ekologii, ratownictwa i ochrony przeciwpożarowej. Do zmagań z ogólnopolskim testem przystąpili także uczniowie ze szkół podstawowych z terenu gminy Daleszyce.

Kto reprezentował naszą szkołę? W kategorii wiekowej klas I-IV w szranki stanęli: Szymon Rak, Filip Kuliński i Franciszek Sarek (kl. IV), zaś w starszej - klas V-VIII: Emilia Trzpiot, Alan Mrozik i Jakub Chłopek.

Do zmagań naszych uczniów pomogli przygotowywać dzielni strażacy z OSP Mójcza. W tym celu śmiałkowie odwiedzili lokalną jednostkę, obejrzeli jej wyposażenie oraz poznali ekwipunek strażaka. Mogli także z bliska zobaczyć, co znajduje się w wozie strażackim. Na koniec strażacy znaleźli się w krzyżowym ogniu pytań, co pokazało, że nasi podopieczni są dociekliwi i ciekawi świata. Za dołożoną cegiełkę do sukcesu serdecznie dziękujemy.

Wszyscy uczestnicy konkursu sprawdzili swoją wiedzę dotyczącą przepisów przeciwpożarowych, rozwiązując test złożony z kilkudziesięciu pytań. Jego celem było wyłonienie reprezentantów na powiatowy turniej wiedzy pożarniczej. Najlepsi w swoich kategoriach w poszczególnych gminach będą startować w etapie powiatowym, zaś jego zwycięzcy wezmą udział w eliminacjach wojewódzkich, które wyłonią osoby w każdej kategorii wiekowej, które zostaną zaproszone na eliminacje centralne.

Bez wątpienia wiedzę tę warto pielęgnować i rozpowszechniać z myślą o wspólnym bezpieczeństwie.

Długo wyczekiwaną wiosnę przywitać trzeba należycie. Wiedzą o tym nawet dzieci z przedszkola. Było twórczo, pouczająco, barwnie i wesoło. Wszak z uśmiechem na twarzach o wiele łatwiej poczuć wiosenny klimat. Misja zakończyła się sukcesem. Dzięki energii i kreatywności dzieci udało się odnaleźć... wiosenną atmosferę. Przedszkolaki w kolorowych ubraniach, z wiosennym kwiatami w ręku wyglądały długo wyczekiwanej przez wszystkich pory roku.

Z tej okazji dzieci przyniosły do przedszkola tulipany, bazie, bratki, prymulki i żonkile. Tak powstał wiosenny kącik przyrodniczy. Dzieci posiały rzeżuchę. Były również wiosenne prace plastyczne: robienie opasek na rączkę z sylwetami ptaków, które przylatują do nas wiosną, odbijanie motylków gąbkami pomalowanymi farbą i ozdabianie ich patyczkami kosmetycznymi maczanymi w farbie, malowanie kolorowym lodem wiosennych tulipanów.

W końcu przyszła też bohaterka dnia - Pani Wiosna, na której cześć rozbrzmiała piosenka. Długo wyczekiwany gość obdarował dzieci kolorowymi kwiatami charakterystycznymi dla rozpoczynającej się pory roku oraz drobnymi upominkami. Na koniec dzieci otrzymały medale dla wytrwałych poszukiwaczy wiosny.

Na pożegnanie Pani Wiosna zostawiła dzieciom ciekawe zadanie do wykonania podczas najbliższego spaceru - odszukanie najważniejszych oznak jej obecności. Wszyscy zgodnie obiecali, że postarają się je odnaleźć.

udoku to jedna z najpopularniejszych gier logicznych wszech czasów. Celem zabawy jest wypełnienie siatki liczbami tak, aby każdy wiersz, każda kolumna i każde okienko zawierały wszystkie od 1 do 9. To także doskonały trening mózgu. W Szkole Podstawowej im. K. Makuszyńskiego w Niestachowie młodzi miłośnicy tej łamigłówki jak co roku stanęli w szranki i rywalizowali o tytuł najlepszego w gminie. Nasi szkolni mistrzowie sudoku dwoili się i troili, ale tym razem nie znaleźli się w gronie laureatów. Spróbujemy za rok.

Popularna japońska łamigłówkowa Sudoku opiera się na logicznym rozmieszczeniu liczb. Aby uzupełnić diagram, nie trzeba dodatkowych obliczeń. Wystarczy cierpliwość, spostrzegawczość oraz logiczne myślenie. W Niestachowie spotkali się uczniowie szkół w gminie Daleszyce, którzy wyłonieni zostali podczas szkolnych eliminacji. Nas reprezentowali: Julia Czarnowska (klasa 4), Alan Mrozik (klasa 7) i Przemysław Klimczak (klasa . Zmagania stały na wysokim poziomie, a konkursowa komisja miała twardy orzech do zgryzienia, aby wyłonić najlepszych. Chociaż finalnie zabrakło naszych reprezentantów w gronie nagrodzonych, to i tak towarzyszyło im uczucie, że rozwiązywanie sudoku to dobra inwestycja w przyszłość.

Historycznym pierwowzorem sudoku były średniowieczne "kwadraty magiczne". Najstarszy miał powstać około 2800 roku p.n.e. i - według legendy - został wyryty na skorupie żółwia. Boom na sudoku rozpoczął się w 2005 roku i ogarnął dosyć szybko cały świat.

Łamigłówka wydaje się być banalna, ale rzeczywistość bywa inna. O ile nie ma potrzeby wykonywania żadnych rachunków matematycznych nie obejdzie się bez umiejętności logicznego myślenia i … cierpliwości. Żeby jednoznacznie rozwiązać sudoku, potrzeba mieć podanych minimum 17 cyfr w całym diagramie. A ile jest możliwości? Naukowcy wyliczyli, że minimum... 5,5 miliarda.

Dlaczego ta forma rozrywki to dobry wybór? Stały trening daje nam wymierne korzyści: poprawę koncentracji i logicznego myślenia. Zatem warto zaprzyjaźnić się z sudoku.

Pan Kleks powrócił! Wiele osób z wypiekami na twarzy czekało na nową "Akademię...". Film Macieja Kawulskiego wciąż śrubuje kinowe rekordy popularności. O jego fenomenie mogli przekonać się uczniowie klas 0-3 naszej szkoły, którzy w towarzystwie tego niezwykłego nauczyciela postanowili w kieleckim kinie „Helios” przywitać wiosnę.

"Akademia pana Kleksa" – kultowa historia wymyślona przez Jana Brzechwę doczekała się kolejnej ekranizacji. Miejsce Adasia Niezgódki zajęła... Ada - dziewczynka z problemami, samotna i nierozumiana przez rówieśników. Dopiero gdy trafiła pod skrzydła Kleksa, odkryła w sobie cechy, o które do tej pory siebie nawet nie podejrzewała. To hołd dla bajek, świata wyobraźni i samych dzieci, które - jeśli tylko zechcą - mogą wszystko.

Z takim też przekonaniem z kina wyszli nasi uczniowie, dla których wiosenne spotkanie z Kleksem było niezwykle udane.

"Mały Książę" autorstwa Antoine’a de Saint-Exupéry’ego to lektura, której nie trzeba nikomu przedstawiać. Opowieść o dorastaniu, miłości, przyjaźni i odpowiedzialności za drugą osobę od lat inspiruje kolejne pokolenia czytelników. Tym razem nasi uczniowie mieli okazję zobaczyć tę ponadczasową historię w nieco odświeżonej wersji, którą przygotowała grupa teatralna "Effatha" działająca przy Zespole Szkół Katolickich im. św. Stanisława Kostki. To była prawdziwa uczta dla ducha, ale także okazja, aby zapoznać się z ofertą edukacyjną placówki.

"Dobrze się widzi tylko sercem" - cytat zaczerpnięty z lektury pt. "Mały Książę" Antoine'a de Saint-Exupery'ego był pretekstem do zadumy nad kondycją współczesnego człowieka, który bombardowany jest przeróżnymi pokusami i ma coraz mniej czasu dla bliźniego. Jaki jest sens mojego życia? Czy żyję w zgodzie z sobą? Co dla mnie jest najważniejsze? Czy potrafię pójść za głosem serca? Czy staram się znaleźć czas na to, co kluczowe? Czy potrafię okazywać miłość? Czy obrałem właściwą drogę i - co za tym idzie - czy zdążę odszukać swój "dom"? Pytań po obejrzeniu spektaklu można by mnożyć.

Młodzi widzowie dostali, oprócz magii teatru, ważne przesłanie. Żyjemy w świecie, który ktoś chce zdehumanizować. "Mały Książę" to piękna opowieść o miłości, o tęsknocie, o strachu i o dążeniu do odkrywania samego siebie.

Zespołowi Szkół Katolickich im. św Stanisława Kostki dziękujemy za dostarczenie przeżyć artystycznych na najwyższym poziomie, a młodym aktorom gratulujemy pasji i talentu. Miejmy nadzieję, do zobaczenia.

Dziecko potrzebuje rodzica, który jest przewodnikiem i przywódcą, autorytetem i przyjacielem. W tym wszystkim najważniejsza jest miłość, ale też szczerość i konsekwencja. Nie ma prostej recepty na właściwą relację z dzieckiem. Jak ją budować? Na co zwracać uwagę? Czego wymagać od siebie i od dziecka? Odpowiedzi na te pytania rodzice naszych uczniów oraz nauczyciele pracujący z nimi w murach szkoły szukali wspólnie z Mirkiem Stanisławskim - pedagogiem specjalnym, terapeutą i dydaktykiem.

Już dziś zapraszamy na kolejne spotkanie w ramach "Akademii Rodzica". W kwietniu zajmiemy się tematem emocji i agresji u dziecka.

Co tym razem udało się wypracować? Owocem wspólnych zmagań z tematem relacji na linii rodzic-dziecko jest "dekalog rodzica":

1. Nie psuj mnie. Dobrze wiem, że nie powinienem mieć tego wszystkiego, czego się domagam. To tylko próba sił z mojej strony.

2. Nie bój się stanowczości. Właśnie tego potrzebuję – poczucia bezpieczeństwa.

3. Nie bagatelizuj moich złych nawyków. Tylko Ty możesz pomóc mi zwalczyć zło, póki jest to jeszcze w ogóle możliwe.

4. Nie rób ze mnie większego dziecka, niż jestem. To sprawia, że przyjmuję postawę "głupio" dorosłą.

5. Nie zwracaj mi uwagi przy innych ludziach, jeśli nie jest to absolutnie konieczne. O wiele bardziej przejmuję się tym, co mówisz, jeśli rozmawiamy w cztery oczy.

6. Nie chroń mnie przed konsekwencjami. Czasami dobrze jest nauczyć się rzeczy bolesnych i nieprzyjemnych.

7. Nie wmawiaj mi, że błędy, które popełniam, są grzechem. To zagraża mojemu poczuciu wartości.

8. Nie przejmuj się za bardzo, gdy mówię, że Cię nienawidzę. To nie Ty jesteś moim wrogiem, lecz Twoja miażdżąca przewaga!

9. Nie zwracaj zbytniej uwagi na moje drobne dolegliwości. Czasami wykorzystuję je, by przyciągnąć Twoją uwagę.

10. Nie zrzędź. W przeciwnym razie muszę się przed Tobą bronić i robię się głuchy.

11. Nie dawaj mi obietnic bez pokrycia. Czuję się przeraźliwie tłamszony, kiedy nic z tego wszystkiego nie wychodzi.

12. Nie zapominaj, że jeszcze trudno mi jest precyzyjnie wyrazić myśli. To dlatego nie zawsze się rozumiemy.

13. Nie sprawdzaj z uporem maniaka mojej uczciwości. Zbyt łatwo strach zmusza mnie do kłamstwa.

14. Nie bądź niekonsekwentny. To mnie ogłupia i wtedy tracę całą moją wiarę w Ciebie.

15. Nie odtrącaj mnie, gdy dręczę Cię pytaniami. Może się wkrótce okazać, że zamiast prosić Cię o wyjaśnienia, poszukam ich gdzie indziej.

16. Nie wmawiaj mi, że moje lęki są głupie. One po prostu są.

17. Nie rób z siebie nieskazitelnego ideału. Prawda na Twój temat byłaby w przyszłości nie do zniesienia. Nie wyobrażaj sobie, iż przepraszając mnie, stracisz autorytet. Za uczciwą grę umiem podziękować miłością, o jakiej nawet Ci się nie śniło.

18. Nie zapominaj, że uwielbiam wszelkiego rodzaju eksperymenty. To po prostu mój sposób na życie, więc przymknij na to oczy.

19. Nie bądź ślepy i przyznaj, że ja też rosnę. Wiem, jak trudno dotrzymać mi kroku w tym galopie, ale zrób, co możesz, żeby nam się to udało.

20. Nie bój się miłości. Nigdy.

Dziecko, z którym starannie budujemy relacje już od najmłodszych lat, chętniej wpuszcza rodzica do swojego świata. Nie będzie też go z niego wypraszał, kiedy z biegiem lat przybędzie mu problemów. Rodzicom z kolei będzie łatwiej je zrozumieć i pomóc w ich rozwiązaniu. Jest więc o co się starać.

Jedno ze znanych polskich powiedzeń mówi wprawdzie, żeby nie oceniać książki po okładce, ale to właśnie ona często decyduje, czy sięgamy po daną publikację, czy nie. Z zadaniem jej zaprojektowania zmierzyli się uczniowie klas 1-3, którzy wcielili się w ilustratorów w ramach bibliotecznego konkursu na projekt okładki ulubionej książki. To kolejna akcja w ramach Narodowego Programu Rozwoju Czytelnictwa.

Tworzenie okładki książki zaczyna się od pomysłu. Często jest on zainspirowany tematem publikacji, głównymi bohaterami lub kluczowymi momentami fabuły. Czasem wystarczy jedno zdanie, aby zrodziło się coś niezwykłego w umyśle projektanta. Nasi uczniowie stanęli na wysokości zadania i puściły wodzę fantazji, efektem czego było wiele ciekawych i pomysłowych propozycji. Ostatecznie 1. miejsce zajął Daniel Dontsov, a 2. lokatę Antek Kwiecień. Stawkę nagrodzonych uzupełniły Zosia Detka i Zuzia Stanek, którym ex aequo przypadło miejsce na najniższym stopniu podium.

Przyciąga wzrok i budzi zainteresowanie. W wielu przypadkach jest zachętą do zapoznania się z treścią książki. Okładka to swoista wizytówka publikacji. My zaś staramy się, aby naszą wizytówką byli uczniowie chętnie sięgający po książki.

Chociaż karnawałowe zabawy już za nami, warto wrócić myślami do czasu przed Wielkim Postem. Powód? Właśnie został rozstrzygnięty między świetlicowy konkurs na maskę karnawałową zorganizowany przez Szkołę Podstawową nr 28 im. Żołnierzy 4PP "Czwartaków" w Kielcach, w którym nasza uczennica - Zofia Załęcka zajęła 2. miejsce. Brawo!

Karnawał przywędrował do Polski w XVIII wieku z Włoch. Najpierw rozgościł się w Warszawie, potem stał się popularny w innych zakątkach kraju. Od początku obowiązkowym elementem były maski karnawałowe: pomysłowe, pełne fantazji, barwne, bogato zdobione, efektowne.

To właśnie do tej tradycji należało nawiązać, przygotowując pracę na konkurs. Do organizatorów wpłynęło wiele propozycji, wszystkie robiły wrażenie. Tym bardziej cieszy, że jurorzy zdecydowali się nagrodzić pracę Zosi, przyznając jej 2. miejsce. Serdecznie gratulujemy sukcesu i życzymy kolejnych.

Dla nas - bohaterowie, którzy niezłomnie bronili ojczystej ziemi. Dla komunistów - wrogowie, ponieważ nie godzili się na oddanie Polski w ręce ZSRR. 1 marca przypada Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych. Z tej okazji starsi uczniowie: Bartosz Kwiatkowski, Alicja Szyszka i Dawid Kumor we współpracy z nauczycielem historii Andrzejem Dostałem przygotowali "żywą lekcję" poświęconą bohaterom polskiego podziemia antykomunistycznego z lat 1944-63.

W całej Polsce, w różnych miejscach, oddajemy im cześć. Również nasza szkoła zawsze pamięta o tych, których przez lata marginalizowano, przedstawiając ich życie w jak najgorszym świetle. Prezentacja multimedialna oraz wysłuchane utwory muzyczne były okazją do refleksji nad tym, czym jest poświęcenie i jaka jest cena wolności. Wszakże każdy, kto Polskę nosi w sercu, powinien wiedzieć, kim byli Danuta Siedzikówna "Inka", Feliks Selmanowicz "Zagończyk", Major Zygmunt Szendzielarz "Łupaszko", Rotmistrz Witold Pilecki "Witold", czy Mieczysław Dziemieszkiewicz "Rój".

Niejeden może zadawać sobie pytanie - dlaczego akurat "wyklęci"? Otóż żołnierze walczący o wolną Polskę po wkroczeniu wojsk sowieckich byli tak traktowani przez związaną nierozerwalnie z Moskwą władzę w Polsce. Trzeba pamiętać, że bohaterowie ci rozpoczęli często walkę o Ojczyznę nie w 1945 r., razem z opanowywaniem naszego kraju przez sowieckiego okupanta, tylko już we wrześniu 1939 r. Wielu przystąpiło do struktur konspiracyjnych w czasie okupacji niemieckiej. Wtedy składali przysięgę na wierność Rzeczpospolitej, a wartości „Bóg, Honor, Ojczyzna” były dla nich drogowskazem.

Widząc, że Polska nie została wyzwolona przez Armię Czerwoną, kontynuowali walkę o rzeczywistą wolność. W wielu rejonach okupowanej przez Stalina Polski wojna trwała jeszcze długie lata po 1945 r. Polscy żołnierze przede wszystkim chronili rodzimą ludność przed sowieckim terrorem – mordami, grabieżami, przemocą.  

Żaden z nich nie zasługuje na miano "wyklętego", choć przez lata, ci, którzy przeżyli, skazani byli na życie w hańbie i zapomnieniu. Według władz PRL-u byli "faszystami", "zaplutymi karłami reakcji" i pospolitymi "bandytami". Przez to zostali obdarci ze wszystkich praw. Po kolei byli tropieni, aresztowani, torturowani i mordowani. Dopiero z chwilą powołania w 1999 r. Instytutu Pamięci Narodowej prawda o wyklętych przez komunistów bohaterach zaczęła wracać na karty historii. Wiele upłynęło czasu, nim 3 lutego 2011 roku Sejm uchwalił ustawę o ustanowieniu dnia 1 marca Narodowym Dniem Pamięci Żołnierzy Wyklętych.

Dlaczego 1 marca? Data nie jest przypadkowa. Tego dnia w 1951 w mokotowskim więzieniu komuniści strzałem w tył głowy zamordowali przywódców IV Zarządu Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość. Tworzyli oni ostatnie kierownictwo ostatniej ogólnopolskiej konspiracji kontynuującej od 1945 roku dzieło Armii Krajowej. Warto więc podkreślać, że dla Polaków tzw. „wyklęci” są bohaterami - żołnierzami niezłomnymi.

Brudne dziecko to szczęśliwe dziecko – to maksyma powszechnie znana. Choć niektórzy uważają ją za frazes, lutowe wyzwanie w ramach ogólnopolskiego programu "Gramy Zmysłami" potwierdziło tę prawidłowość. Nasi uczniowie z klas 2-3 mieli do wykonania "brudne zadanie", w którym w roli głównej wystąpiła pasta do zębów. To z niej trzeba było wyczarować obrazy. Czym? Dłońmi i palcami.

Dzieci, które dopiero poznają otoczenie, nowe faktury i struktury, nie bez powodu uwielbiają bawić się mąką, ziarnami, czy makaronem. Brudzenie się podczas malowania farbami, czy lepienia plasteliny, sprawia im mnóstwo radości. Tak też było w przypadku naszych uczniów, którzy puścili wodze fantazji i przy okazji odważyli się pobrudzić.

Głównym celem projektu "Gramy Zmysłami" jest innowacyjne i kreatywne podejście do tematyki rozwijania zmysłów u dzieci. Nasi uczniowie świetnie bawili podczas malowania palcami zimowych krajobrazów oraz rysunków według własnej inwencji twórczej. Na początku, dość ostrożnie korzystali z pasty do zębów, jednak bardzo szybko odważyli się ubrudzić całe dłonie.

I o to chodzi. Nie ma możliwości, by aktywne, ciekawe świata dziecko się nie pobrudziło. Próby uchronienia go przed tym, są ograniczaniem jego ciekawości poznawczej, spontaniczności i chęci eksplorowania otoczenia. A przecież na tym wszystkim nam zależy. Dlatego czasem warto dzieciom dać się pobrudzić.